Belevenissen op het water

Opeens was daar een idee:
Een cocktail bar, midden op zee!
Nee dit is geen Sinterklaasrijm, maar echt gebeurd. Het bestond namelijk nog niet in Marbella. Ik snap nu waarom, maar daarover later meer. Het leek mij een fantastisch idee; mojitootjes maken, elke dag op het water, spannend, nieuw, gezellig, iets helemaal beginnen vanaf scratch……Mijn vader zei altijd dat als je succesvol wilt ondernemen, moet je anderen voor zijn. OK, let’s goooo!

Na twee jaar van het kastje (gemeente) naar de muur (Costas) gestuurd te zijn, en weer terug en daarbij vooral ‘No es posible.’ gehoord te hebben – er zijn namelijk geen vergunningen voor een bar op zee- was het dan toch gelukt. Ik kwam een gestor tegen (zo blij dat ik ondertussen Spaans geleerd had) die me verzekerde dat hij de papieren kon regelen als ik mijn vaarbewijs maar haalde. Ok, het zou misschien niet helemaal legaal zijn, maar ook zeker niet illegaal! Daar kon ik wel mee leven…..als die bar maar eenmaal in zee lag, dan zou ik daarna wel verder zien. Bij een botenbouwer hier in Spanje had ik een vaarbaar en drijvend platform gevonden en gekocht. Mijn man kon daar een bar op maken. Daarna, ik met bamboe en tiki-gras aan de slag en toen, in mei 2023 was hij klaar en in het water: De BarcoBar (de bootbar). Ik had nog helemaal geen foto’s of video’s van mijn bar-op-zee-Tiki-stijl, dus dat moest gemaakt worden. Ik moest uiteraard reclame maken voordat het zomerseizoen begon.

Op de verjaardag van mijn dochter (half mei) vroeg in de ochtend, was de zee opeens mooi vlak, dus we gingen met het hele gezin en heel lieve vrienden voor het eerst de bar uitproberen. Hoe zou het zijn om aan te leggen met een surfplank of kayak? Zal het echt werken, golven niet te hoog, stoot alles niet erg tegen elkaar aan, blijven de glazen wel staan? ‘Schokken’ we niet te veel aan het anker, vallen er geen mensen tussen de ‘wal’ en het schip? Ik was zo nerveus, ik kon die ochtend niet eten.

De avond ervoor had ik het maken van cocktails geoefend in de keuken, maar van de zenuwen was ik alles alweer vergeten. Eenmaal op de boot bleek er toch wat deining te zijn. Ik voelde me helemaal niet goed. Was ik zeeziek?

Wij, mijn zoon en ik wisten amper hoe onze bar uit de haven te varen. We hadden wel ons vaarbewijs maar dat was vooral theorie. Na wat paniek (van mijn kant), bijna aanvaringen en vooral heel veel ‘afduwen’, kwamen we zowaar op volle zee. En….jawel, het was een succes die eerste dag! Surfplanken bleven prima vastliggen aan de bar, mensen waren heel voorzichtig en klommen aan boord alsof ze dit al jaren zo deden. Slechts twee personen te water geraakt! Mijn zoon en ik maakten kleurrijke drankjes (goed voor de foto maar nog niet erg te drinken) en de drone maakte ondanks diverse aanvallen van meeuwen toch prima plaatjes.

En zo gingen we van start; (bijna alle) papieren op zak, foto’s op social media, geen idee van het cocktail vakgebied, maar al lerende belandden we zomaar midden in een waanzinnige zomer! De kapiteins van de eerste boten die langskwamen, leerden ons hoe wel en hoe niet aan te meren, een paar ervaren bartenders die toevallig langskwamen leerden ons de kneepjes van het mojito-vak, samen met de ultra coole ‘jetski crowd’ kwamen we erachter hoe het beste jetski’s aan te meren zonder dat ze botsen tegen ons of tegen elkaar, enzovoorts!
Vanaf de eerste dag hadden we klanten en dat werden er meer en meer gedurende de zomermaanden. We moesten zelfs een wachtruimte op twee drijvende reuze flamingo’s maken, want soms kon gewoonweg niet iedereen aan boord. Het was soms chaotisch (iedereen die tegelijk langskwam) maar vaak eigenlijk gewoon relaxed en gezellig en hebben we zo ook heel veel leuke mensen ontmoet. Waar ik me van te voren druk maakte over hoe ik bekendheid moest genereren om klanten te werven, bleek dat niet nodig te zijn. Degenen op zee vonden ons! Zo ook de mensen op het strand. Die kwamen zwemmend of peddelend per SUP of opblaasbaar iets.

Gezelligheid, muziek, zon, warmte, koele drankjes, heerlijke zee, en vrolijke mensen: wat wilden we nog meer?
Niet de Guardia Civil!
Maar die kwam toch….
Met zo’n heel grote groen-witte boot, strakke gezichten. Je kent het wel. Wat wij aan het doen waren? In ieder geval geen drugs wilde ik zeggen. Tja, wat waren we eigenlijk aan het doen? Ik zo goed en zo kwaad in mijn beste Spaans verteld, wat ik moest vertellen van mijn gestor als dit zou gebeuren. Naast dat ik alle zwemvesten moest laten zien, vroegen ze ons vooral om de papieren.

De kopieën van de documenten die we aan boord hadden waren niet voldoende dus we moesten de originele de volgende dag op het hoofdkantoor in Benalmadena laten zien, plus een document dat ik niet had. ‘Als je die vergunning niet kan overleggen, was dit je laatste dag op zee’, zei de baas! ‘30 juli’ schoot door mijn hoofd. Het is nog niet eens hoogseizoen (augustus) en ik moet al stoppen!

Op de terugweg naar onze haven, kwamen verschillende ‘nieuwe vrienden’ in bootjes langs. Die hadden de grote groene boot gezien bij ons en waren bezorgd over ons lot. De spanjaarden onder hen begrepen meteen dat het menens was en dachten, net als wij, dat dat het einde was…..

Maar onze gestor bleek niet voor een gat te vangen te zijn. Hij vond dat het beter was als hij naar het politiebureau ging in plaats van ik. Wel moest ik van tevoren bij Costas (afdeling van Ministerie voor Milieu) langs om een document op te halen, wat hij geregeld had. Zogezegd, zo gedaan. In de avond belde hij mij. Hij dacht dat hij het gefixd had….. Hoe dan? Maakte volgens hem niet veel uit. Ik moest een paar kleine aanpassingen maken op de drankenkaart en als mensen aan boord komen, hun naam noteren. Maar als de Guardia Civil niet meer langs zou komen die zomer, zou het wel goed zitten. Nog een tijd lang hebben we af en toe angstig naar de horizon gekeken, of we die grote groene boot weer zagen, maar ze lieten ons met rust. We gingen verder met drankjes schenken.

Niet alleen in het zomerseizoen. Ook september bleek goed te zijn. In oktober waren er ook nog voldoende mensen op zee. November ging in de weekeinden gewoon door. Zo ook december! Kerst en Nieuwjaardag waren fantastisch! En nu zijn we alweer in het nieuwe jaar. Nooit gedacht dat de winter ook goed voor ons kon zijn, maar zo zie je maar weer, al lerend gaan we door.

De plannen voor het nieuwe zomerseizoen zijn al daar. We gaan het een en ander aanpassen en veranderen. We gaan een groter vaarbewijs halen, zodat we beter weten wat we doen op zee. Hopelijk krijgen we veel dagen met een rustige zee, dat moeten we maar afwachten. Misschien komt er wel een concurrent? Hoop het niet. In ieder geval ga ik jou, de lezer van Especial, op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen en gebeurtenissen op zee, met onze BarcoBar. Tot nu toe is elke dag als we uitvaren weer een verrassing. We weten nooit of de zee goed blijft of wat voor mensen er langskomen. Dat zorgt ervoor dat we altijd wel een verhaal hebben als we terugkomen.

De leukste belevenissen lezen jullie dit jaar in Especial!

Un saludo maritimo
Eva Meenhorst