De oud-eigenaar van ons huis was blij dat we zijn huis hadden gekocht. Of we misschien sinaasappels wilden? Hij ging ons voor naar een prachtige tuin, vol groenten, bloeiende bomen, een zwembad en heel veel sinaasappels en plukte twee zakken vol. “José Luis, we gaan morgen met het vliegtuig, we kunnen geen vijftien kilo sinaasappels meenemen.” “Och,” zei hij, “geef ze maar weg, want we krijgen er geen cent voor”.
José Luis is één van vele mensen in het dorp die ons een warm welkom gaven. Na een jaar van verbouwingen aan ons huis wilde ik iets terugdoen voor iedereen die ons geholpen had. Ik ben met José-Luis naar de lokale bar gegaan en vroeg of het een idee was om de sinaasappels in Nederland te verkopen? Dat leek ze wel wat. José-Luis kende de president van de coöperatie, dus hij zou een afspraak maken. Prima, maar ik wilde eerst peilen of er in Nederland belangstelling voor was. Ik schreef een post op LinkedIn: “Te koop: sinaasappels uit ons dorp”. De post ging viraal. Hij kreeg 1,3 miljoen views, NPO-radio belde, de Volkskrant, vakbladen, iedereen wilde het verhaal horen. Ik kreeg 2,5 duizend berichten van mensen die mijn sinaasappels wilden kopen. Toen wist ik dat het met de verkoop wel goed zat.
Ineens had ik een onderneming, maar nog geen enkele sinaasappel. José-Louis maakte een afspraak met Pepe, de president van de coöperatie. Mijn vrouw Selma vond dat ik een pak aan moest, want Spanjaarden zijn nogal op hiërarchie. Voor de eerste keer sinds onze verhuizing had ik weer een zakelijke afspraak en een kostuum aan.
Pepe bleek een man van rond te tachtig met een gatentrui, dus ik kwam nogal overdressed aan. Ik vertelde dat ik een tolk had, die online mee zou doen. Dus na een tijdje begonnen de mannen om zich heen te kijken met de vraag waar de tolk bleef? Toen ik mijn laptop opende en Yana introduceerde begonnen de heren elkaar te vertellen dat ze dit helemaal niks vonden. Maar het was wel praktisch, gaven ze toe. Ik legde mijn plan aan Pepe voor en hij beloofde me te helpen. Aan het eind van het gesprek stelde ik voor om alle afspraken samen te vatten. Dus vroeg ik het email adres van de coöperatie. Dat hadden ze niet. Geeft niks, Whatsapp kan ook. Dat had Pepe ook niet. Maar ik kon toch gewoon bellen? Ik had nog een lange weg te gaan…
