“Goedemiddag, ik heb een auto gereserveerd”, zeg ik tegen de jongedame bij de autoverhuurbalie op Schiphol. “Good afternoon, what is your name?”, is haar antwoord. Het gebeurt me de laatste tijd steeds vaker als ik in Nederland ben; ik word in het Engels aangesproken! Ik blijf het een beetje gek vinden. Ik ben lang en blond dus duidelijk in Nederland uit de klei getrokken, waarom dan Engels? Maar het heeft natuurlijk niets met mijn uiterlijk te maken eerder met het feit dat er steeds meer buitenlanders in Nederland wonen en werken. Helemaal goed natuurlijk, ik ben zelf een omgekeerde versie, ik woon en werk als Nederlandse in Spanje. Ik vraag haar of ze Nederlands spreekt, ze zegt dat ze ermee bezig is en dat ze het erg moeilijk vind. Wat het natuurlijk niet makkelijk maakt is dat iedereen Engels spreekt in Nederland, Nederlands oefenen is dan soms lastig.
Dat was wel anders toen ik naar Spanje verhuisde. We gingen op het platteland wonen vlakbij een heel klein dorpje waar niemand Engels sprak. Het was dus zaak zo snel mogelijk mijn brakke Spaans naar een hoger niveau te tillen. Ik had de ultieme motivatie voor mezelf gevonden. Ik wilde mijn kinderen namelijk niet nodig hebben voor de vertaling op school of bij de dokter, die mochten gewoon kind zijn en dat was al een uitdaging op zich in een nieuw land. Aan het Nederlands van de kinderen zijn we overigens ook altijd aandacht blijven besteden. Ik zou het raar hebben gevonden als ze niet in hun eigen taal zouden kunnen communiceren met hun familie. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat onze dochter inmiddels in Nederlands studeert maar wel een Engelstalige studie volgt. Met haar familie spreekt ze wel Nederlands dus onze aanpak heeft gelukkig gewerkt.
Ik merk dat er met name onder de jeugd steeds meer Engelse woorden in het Nederlands sluipen. Is dat erg? Het belangrijkste is toch het kunnen communiceren met elkaar? Hoe fantastisch is het dat dit door middel van taal lukt. Welke taal dan ook. Ik zie het regelmatig bij de studenten die via ons voor een stage naar Spanje komen. Veel van hen spreken weinig tot geen Spaans als ze aankomen en toch lukt het de meesten vanaf de eerste dag te communiceren. Ze beroepen zich daarbij op hun handen, voeten, een flinke dosis wilskracht en Google Translate. Prachtig om te zien.
Tijdens mijn zakentrip door Nederland word ik ook dit keer weer getrakteerd op diverse dialecten, een aantal ervan zo sterk dat ik zou willen dat ze Engels tegen me spraken. Na een paar dagen lever ik de huurauto weer in en ben ik blij dat ik weer naar het warme Spanje mag. Bij het boarden zeg ik dan ook vrolijk ‘buenas tardes’ tegen de stewardess. Ik vlieg Transavia, ze is hartstikke Nederlands. Hahaha, ze zal wel denken.
Joyce van Ombergen-Jong
Internship & personal coach
jongleren.es / yourjourney.academy
