Met gierende banden terug

Op het moment dat ik dit schrijf staat er links van me een zielig rolkoffertje waar ik morgenvroeg voor vijf dagen wat plunje in moet gooien. Vijf dagen koude en natte dagen zie ik net op weeronline. Wat kan een mens zich aandoen vraag ik me af met een koud pilsje bij de hand zittend op mijn terras bij 25 graden deze column schrijvend….

Welnu beste lezer, uw columnist moet zijn paspoort verlengen. Kon men vroeger even naar het consulaat in de buurt, de regering van ons vaderland heeft enkele jaren geleden besloten het de in het buitenland verblijvende mede-Nederlander wat moeilijk te maken onder het mom van: ´we hebben het zelf al druk genoeg in eigen land´.

We hebben de keuze: 2 x 4 uur in de trein zitten richting Madrid of minimaal 5 dagen verplicht naar Nederland met 2 bezoeken aan de balie van de gemeente Haarlemmermeer aan een Schipholbalie met daartussenin 3 werkdagen. Aangezien ik in Nederland nog wat familie heb, een oude stamkroeg en een plaatselijke Chinees met de beste babi pangang van heel Nederland besloot ik tot het laatste. En morgen moet ik.

Ik kijk naar de truien die morgen dat koffertje in moeten en naar de ooit nog eens in Nederland aangeschafte winterjas. Vanuit mijn ooghoek kijk ik even bij hoge uitzondering naar het Nederlandse nieuws, wat achtergrond- en praatshows om in ´the mood´ te komen maar van datgene wat me wordt voorgeschoteld kom ik daar niet in.

Dan maar als ´foodie´ wat lokale menukaarten Googlen: jezus jongens, we willen de zaak niet kopen!! Hoe ga ik me verplaatsen? De laatste keer dat ik met het openbaar vervoer ging in Nederland was met een strippenkaart. Als ik een rondje om me heen bel word ik vierkant uitgelachen: ´Nee ome Kees, zó werkt dat al jaren niet meer´ Maar als ik uitleg dat wij met een kaartje, gekocht bij de lokale sigarenzaak, voor 49 cent de hele Costa af kunnen crossen wordt het stil aan de andere kant van de lijn. Los nog van het feit of ze me geloven…

Hoe ga ik verder de tijd doden? Museumpje pakken? Reserveren of de hoofdprijs ter plekke. Weet u wat ik op voorhand nu al mis, beste lezer? Het ´effe binnenlopen´ wat wij hier gewend zijn. Een paar oude vrienden spontaan opzoeken zit er ook niet in: volle agenda. Het beetje familie wat ik heb kan altijd, tsja…dát is de leeftijd en de lokale Chinees en de kroeg zijn gewoon open, maar trek ik dat voor vijf dagen? Ik besluit dat ik dat trek want volgende week rond deze tijd zit ik weer op deze zelfde plek met 25 graden, op de achtergrond de wasmachine klotsend met de inhoud van het koffertje, een biertje in bij de hand achter mijn laptop mijn ervaringen op te tikken voor mijn volgende column.

Ik moet nog gaan maar ik kijk er nu al naar uit…

foto: CardMapr.nl