Het hele jaar door zie ik ze om me heen. Jong, oud, bruin, wit, rood, fluorescerend, glad, behaard en in alle soorten en maten. Weer of geen weer! Zelfs als ik mijn winterjas nog even stevig dichttrek, passeren ze mij op straat …. blote benen!
Joyce van Ombergen-Jong
Internship & personal coach
jongleren.es / yourjourney.academy
Sinds een paar jaar is Málaga echt ontdekt als citytrip-bestemming en dat heeft het straatbeeld behoorlijk veranderd. Een zee aan toeristen golft dagelijks door de stad, gekleed in gepaste of minder gepaste vakantie outfit. En die outfit is voor iedereen anders, zo blijkt keer op keer. Ik blijf me erover verbazen.
Shorts met daaronder slippers of sandalen, al dan niet met de beruchte (sport)sokken, shirts met hawaii-print of een of grappig bedoelde teksten. Zomerjurkjes dusdanig kort dat t-shirt misschien een betere benaming is. Hoedjes, petjes, moneybelts, rugzakken in alle formaten en niet te vergeten de fotocamera! Al heeft iedereen tegenwoordig een mobieltje om foto’s te maken, de echte camera blijft populair. Liefst vol op de buik gedragen. Soms denk ik zelfs een bordje om de nek te zien hangen met daarop ‘beroof mij!’, maar dat zal ik me vast ingebeeld hebben.
Sommige toeristen maken het wel heel erg bont. Vanuit mijn kantoor, dat toch een klein half uurtje lopen van het strand ligt, zag ik een keer een toerist gehuld in een zwembroek, handdoek over de schouder gedrapeerd en het luchtbed reeds opgeblazen onder de arm. Hoe zou dat nou voelen, zo half bloot door een winkelstraat lopen in een buitenlandse stad? Ik kan me er werkelijk helemaal niets bij voorstellen, maar dat zal vast aan mij liggen.
Een paar maanden geleden kwam ik een wel heel bijzondere zwembroek tegen in de stad. Hij was goudkleurig en gemaakt van latex, erin zat een Engelsman die met zijn vrienden zijn vrijgezellenweekend vierde. Het was 14:00 uur ‘s middags en hij was al ladderzat! Moet ik oprecht bang zijn dat ‘mijn’ Málaga langzaam aan het veranderen is in een soort Benidorm? Ik heb namelijk op mijn 18e gezworen dat dat eens maar NOOIT meer was.
‘Erger u niet maar verwonder u slechts’ las ik ooit op een bumpersticker, en meestal lukt me dat vrij aardig. Maar er zijn van die momenten dat ik even niet zo redelijk blijf, gewoon ongezouten baal en het liefst een enkele reis naar huis voor ze boek. Dan maar niet ‘what happens in Málaga stays in Málaga’…
