Tijd voor een avontuurtje

september 2020

Tijd voor wat actie: we gaan met een parapente vliegen!

Het is inmiddels twintig jaar geleden dat ik voor het eerst mensen met een soort van parachute van een berg zag rennen. Het leek me fantastisch om dat ook eens te doen, maar ik heb hoogtevrees dus al die jaren bleef het bij een droom. Totdat ik tijdens de lockdown ineens heel duidelijk wist waarom ik me zo gefrustreerd voelde: ik had het gevoel dat iemand mijn vleugels had gekortwiekt. Ik kon niet meer gaan en staan waar ik wilde. Hoogste tijd dus om te gaan vliegen!

Tekst: Maria Kupers. Foto’s: David Pérez Domínguez & Maria Kupers

Nou ga ik natuurlijk niet zomaar mijn leven in handen leggen van een amateur. Na een uitgebreide speurtocht kom ik bij David Pérez Domínguez terecht. Hij is de eigenaar van Parapente Algodonales, heeft al meer dan twintig jaar ervaring en is behalve piloot ook instructeur. Hij heeft overal ter wereld gevlogen en is uiteindelijk weer naar zijn geboorteplaats teruggekeerd. Algodonales is dé plek voor de liefhebbers van parapente, er kan het hele jaar door gevlogen worden. In de nabijgelegen Sierra de Lijar zijn op de bergtop (1.004 meter hoog) vier vertrekplaatsen ingericht, afhankelijk van de windrichting wordt voor de ene of de andere gekozen.

De wind heeft het laatste woord
We maken een afspraak voor een vlucht maar net in die week staat er voortdurend een stevige wind en moeten we de dag verplaatsen. David houdt de windverwachting altijd nauwkeurig in de gaten. “We zijn natuurlijk afhankelijk van de thermiek, maar er zijn meerdere startplekken dus er kan vrijwel elke dag wel gevlogen worden. Uiteindelijk heeft de wind het laatste woord” vertelt David.

Op de ochtend van de vlucht hebben we nog even contact via WhatsApp en ik vertel hem dat mensen uit mijn omgeving zich nogal zorgen maken over dit avontuur. Hij stelt me gerust, alles is veilig en ik ga zeker genieten. We hebben afgesproken bij het benzinestation langs de A384 en ik volg hem naar de plek waar de vliegers landen. In het busje rijden we vervolgens de bergen in, een mooi natuurgebied om te wandelen en fietsen. Heel even vraag ik me nog af of ik wel goed wijs ben, maar besluit dan alles maar gewoon te laten gebeuren.

Eenmaal op de startplek aangekomen wissel ik mijn zomerkleding voor comfortabele sportkleding terwijl David de parapente klaarlegt. Ik denk nog even rustig te kunnen rondkijken en eventueel te beslissen toch maar niet te springen. Daar krijg ik echter helemaal de tijd niet voor. Al grapjes makend met een andere piloot gespt hij me in het harnas en ik vraag nog of hij niet eerst van alles moet uitleggen. Terwijl hij naar de horizon wijst, vraagt hij me of ik die zie. “Als ik het zeg dan ren je daar naartoe, je voelt een kleine ruk naar achteren en klaar. Rennen!!!” Zonder na te denken ren ik en na drie stappen zijn we al in de lucht.

Geen woorden
Het gevoel dat ik dan heb is echt met geen pen te beschrijven. Het is helemaal stil hierboven, ik kan kilometers ver dorpjes in de Sierra Grazalema zien liggen, onder ons zie ik roofvogels: we vliegen! Na een paar minuten stilte vraagt David of het goed gaat. Ik ben nog steeds overweldigd door een intens gevoel van geluk en stamel maar wat.

Hij overhandigt me de handgrepen zodat ik kan voelen hoe de wind trekt en hoe je een bochtje maakt. Ik vind het fantastisch en vraag of hij ook aan acrobatiek doet. “Als ik alleen vlieg wel maar tijdens een duovlucht eigenlijk nooit. Maar wil je dat?” vraagt hij. Ik voel me moedig en zeg ja. Dat is het enige moment tijdens de hele vlucht dat ik daadwerkelijk gil, een achtbaan is er niets bij. Als ik later de video terugkijk, zie kan ik aan de hand van de bewegingen van de bergwanden achter ons een goede inschatting maken van de cirkels die we in de lucht hebben geschreven. Veel te snel naar mijn zin zetten we de landing weer in. Die verloopt uitermate soepeltjes. Laura, de zus van David, staat alweer klaar om hem weer de berg op te rijden voor de volgende vlucht. Ik besluit mee te gaan om nog even na te praten.

Hoofd in de wolken
Het is duidelijk dat beiden erg enthousiast zijn over hun vak. Ook na jaren vliegen genieten ze nog elke dag van het intense gevoel van vrijheid dat dit geeft. En als je dat gevoel dan ook nog kunt delen met andere mensen en iedereen met een gelukzalige glimlach weer met beide benen op de grond komt, dan heb je inderdaad een mooi beroep.

David vertrouwt me toe dat hij al voor we de lucht ingingen wist dat ik nog een keer terug zou komen. Hij heeft gelijk, zodra de zomer voorbij is wil ik nog een keer!

Info
Een eerste vlucht duurt ongeveer een half uur, langer wordt niet aangeraden omdat het middenoor misschien niet tegen de druk bestand is. Normaalgesproken doet David alle vluchten, voor groepen zijn extra piloten beschikbaar. Zowel David als Laura spreken ook Engels.

Algodonales ligt in de provincie Cádiz, op 128 kilometer van Málaga en 97 van Marbella. In de omgeving kun je ook fietsen, wandelen en paardrijden. In eerdere edities van ESpecial Life schreven we over interessante bestemmingen in de buurt, een ideale gelegenheid voor een minivakantie.

Parapente:
www.parapentealgodonales.com