Kerst en Oud & Nieuw, ik heb er niet zo veel mee. Nooit gehad ook. Het zijn gewoon data op de kalender zeg ik altijd. Maar elk jaar weer blijk ik die filosofie toch niet helemaal 100% vol te kunnen blijven houden. Het is natuurlijk niet voor niets dat er voor het vieren van kerst voor deze data in december is gekozen. Het is het feest van het licht en ik steek op de kortste dag toch altijd even een kaarsje aan.
En nieuwjaar, ach ja, het is helaas niet zo dat er op 1 januari ineens een geheel nieuwe en leukere versie van je leven begint. En toch hangt er die laatste dagen van december altijd een sfeer van urgentie in de lucht. Niet alleen omdat de supermarkt leeggekocht schijnt te moeten worden omdat er vooral voldoende eten in huis moet zijn. Ook omdat je ziet dat mensen nog van alles kopen, opknappen, opruimen en weggooien. Alsof het de laatste kans is om een nieuwe start te maken.
Die neigingen vertoon ik ook, dat supermarktverhaal niet, maar dat opruimen wel. Het nieuwe jaar weer fris en opgeruimd beginnen. De bureauladen worden uitgemest, administratiemappen doorgespit opdat oude papieren de kachel in kunnen, back ups op externe harde schijven gemaakt en de ramen gewassen zodat ik weer een heldere blik op de wereld kan werpen. Deze dingen doe ik ook gedurende het jaar wel maar op 30 en 31 december voelt het toch allemaal als een soort noodzaak.
Helaas kom ik er vandaag niet meer aan toe een berg tuinafval te verbranden, zou toch fijn geweest als ook daar alles opgeruimd was. Maar goed, met gevoel voor symboliek kan ik morgen de hoog oplaaiende vlammen ook zien als een vreugdevuur voor het komende jaar. Spetterend, warm en genieten met de opwinding van een kind zonder zorgen. Eigenlijk best goede wensen voor 2022.
