kou

Kou, extreme kou. Falende elektra. Een ingestorte beerput. Lekkende daken. Rioolwater in de keuken. Ramen die uit de vermolmde kozijnen vielen: het was me het wintertje wel, van december tot en met maart, april dit jaar.

Toen we op één september vorig jaar uit Dubai -waar mijn man tot zijn pensioen gezagvoerder op een Boeing was bij Emirates- naar onze finca in Coin verhuisden, leek het allemaal nog zo romantisch: wonen in een originele, Andalusische finca. En ach ja, dat het een beetje vervallen was, daar moesten we ons maar overheen zetten. We gingen ‘gewoon’ verbouwen. En van het Spaanse leven genieten. Nooit meer niet naar buiten kunnen door de hitte. Schone, veilige straten. Weinig gezeur over Covid. Heerlijk en goedkoop uit eten. De Spaanse wijnen proberen. Self growing greens in de tuin, in plaats van zoals in Dubai alles altijd maar tweemaal per dag water moeten geven. Ja: Spanje! Hier was alles maar dan ook echt alles wat we ons wensten. En dat is het nog steeds. Maar een vervallen finca… De ongemakken die daarbij kwamen… Dat was voor een gezin dat het gemak van een oosters emiraat gewend was, iets teveel van het goede.

Maar goed: over het huis. We zaten er nu eenmaal en we moesten er iets mee. Dus begonnen we. ‘s Morgens, als we uit onze bedden, voorzien van elektrische dekens en met de drie dekbedden over elkaar, kropen eerst loeiheet douchen. Als de stoppen niet doorsloegen, tenminste.

Ontbijten in een keuken naast een elektrische kachel. De verwarming in de auto full force op weg naar school. Dan schoonmaken. Voorbereiden op de bouw. Die in november in gang werd gezet. Electra in de muren boren. Met als resultaat stof in onze kleren, bedden, neuzen en poriën. Buiten, in de modder, gingen graafmachines aan de slag voor de nieuwe riolering. En dat allemaal in de kou die februari, maart en april met zich meebrachten.

Maar nu, eindelijk dan, zijn we aan het verven. En staan de kasten er. En kunnen we gewoon naar de wc, in plaats van bang te moeten zijn voor een fontein van poep in de keuken omdat het vuil door alle boomwortels in de oude leidingen niet weg kon. Het huis wordt een thuis. En Spanje, met lekker weer nu, is zoals we verwacht hadden: een veilig, schoon, vriendelijk en betaalbaar paradijs. Salud!

Foto van Annebeth Vis
Annebeth Vis

Barcelona expert & Free lance journalist

Delen:

Facebook
Twitter
LinkedIn

¿qué pasa?

culturele agenda van de provincie Málaga

Meer lezen

Een greep uit onze artikelen

ESpecial Life Magazine

over het goede leven in Spanje

Blijf op de hoogte van nieuwe artikelen over Spanje!
(max. 1 mail per maand)