Vanmorgen was ik bij mijn ‘kruidenvrouwtje’ om mijn vitaminepillen- en kruidentheevoorraadje weer even aan te vullen. Ik vroeg haar wat er nu het meest verkocht wordt: de eerste weken vooral alles dat bijdraagt aan een beter immuunsysteem. De laatste weken is de vraag naar kalmerende pilletjes enorm toegenomen. Mensen zijn gestresst, slapen slecht en zijn angstig. We waren het erover eens dat dat logisch is, je voelt dat er een nare energie in de lucht hangt. Niet iedereen is daar even gevoelig voor, maar in meer of mindere mate worden we er allemaal door beïnvloed. Zij vertelde me dat ook haar huisdieren zich anders zijn gaan gedragen, ze zoeken veel vaker haar gezelschap op.
Dat was mij ook al opgevallen. Mijn twee katten zijn eraan gewend dat ik veel thuis ben en ik denk echt niet dat ze nu in de gaten hebben dat dit nu meer het geval is dan voorheen. Ze gaan gewoon door met hun leventje. Dat bestaat voornamelijk uit slapen, eens een keer in een boom klimmen en achter vogels of hagedisjes aan jagen. Maar toch is er iets veranderd in hun gedrag. De oudste van de twee, Wolfje, lag vroeger de hele avond bij mij op de bank. De laatste weken heeft ze daar de rust niet meer voor. Na een kwartiertje is het wel klaar en dan gaat ze keihard mauwen omdat ze geaaid wil worden. Ze geeft daarmee een goed beeld van hoe ik me ook vaak voel tegenwoordig.
De jongste, Harrie, is altijd al een beetje een heksenkat geweest. Ze kan ineens rechtop gaan zitten en met grote ogen in mijn richting kijken. Alsof er iets om me heen spookt. Ze heeft van die nachten dat ze persé bij mij wil slapen. Sinds het hele coronaverhaal is begonnen wil ze dat echter elke avond. Zodra ik de lichten uitdoe loopt ze met besliste tred naar de slaapkamerdeur en kijkt me aan met een blik van ‘ga je die deur nog opendoen of wat?’ Op het matras naast me ligt een speciaal kleed zodat niet alles onder de haren komt. Maar daar neemt mevrouw de laatste weken geen genoegen meer mee. Ze moet persé in het hoekje van mijn opgetrokken benen liggen. Dat mij dat stoort als ik me om wil draaien maakt natuurlijk helemaal niets uit. Het heeft wel iets gezelligs zo samen slapen en op één of andere manier voel ik me ook beschermd.
Beide katten verplichten me meer aandacht aan hen te besteden. Alsof ze voelen dat het hoognodig is dat ik weer wat huidcontact moet hebben en dat zij nu als vervanging dienen. Ik vind het lief!
