Met een beetje gezond verstand kom je een heel eind. Die filosofie heb ik altijd aangehangen en ben daar nog steeds een fan van. Maar het is me pijnlijk duidelijk geworden dat mijn gezonde verstand de laatste tijd vaak het onderspit heeft moeten delven. Dat blijkt wel bij meer mensen het geval te zijn. Want als je je gezond verstand gebruikt dan weet je meteen dat heel veel maatregelen die genomen zijn en nog steeds genomen worden totaal niet logisch zijn. Sterker nog, van veel van die maatregelen kun je van tevoren voorspellen dat de bijkomende gevolgen waarschijnlijk nog vervelender zijn dan het probleem dat ze moeten oplossen.
Ik vind het fijn dat mensen nu vaker hun handen wassen en dat die vieze boodschappenkarretjes dagelijks met een hogedrukreiniger afgespoeld worden. Ik hou namelijk wel van schoon. Maar als je even logisch nadenkt over het hele proces van boodschappen doen (schappen vullen, verpakkingen, de kassajuffrouw, je boodschappentas, je aanrecht, de koelkast en vervolgens de pan) zie je meteen dat het in theorie een levensgevaarlijk proces is. Ook als je handschoenen in de supermarkt draagt en bij thuiskomst je handen wast. Het nut van het dragen van een mondkapje blijft een onderwerp van debat hoewel Spanje het allemaal weer beter lijkt te weten. Verkeerd gebruik, en dat zie je heel veel mensen doen, brengt zelfs grotere risico’s met zich mee. Het schoonsproeien van straten is natuurlijk al helemaal een vreemde maatregel. Het virus verplaatst zich door de lucht en valt dus niet zomaar op het asfalt om vervolgens op een onschuldige voorbijganger te springen.
Waarom worden er dan allemaal van die maatregelen genomen die volstrekt onlogisch zijn? Omdat het gezond verstand niet altijd overheerst. De mens mag dan wel met de capaciteit om te denken geboren zijn, ons gevoel heeft vaak de overhand. En mensen voelen zich nu onveilig, ze zijn bang. En dan wil je oplossingen en maatregelen zodat je het idee hebt dat er nog een vorm van controle is. Simpelweg wat meer afstand houden in gesloten ruimtes, een wasbak met zeep en een timer (voor de 20 seconden) bij de ingang van een winkel plaatsen en even niet met duizenden tegelijk bij een evenement aanwezig zijn klinkt allemaal veel te simpel om onze angst te temmen.
En terwijl er met man en macht wordt gewerkt om mensen een gevoel van veiligheid te geven, blijkt dat ook op andere gebieden het verstand ons allemaal blijkbaar in de steek laat. De lange isolatie en alle restricties leveren enorme psychische problemen op. Vorige week kreeg ik een mail van mijn verzekeringsmaatschappij: ze hebben een team van psychologen klaar staan om me telefonisch te helpen met stress om te gaan. Even voor de duidelijkheid: ik heb een auto- en inboedelverzekering bij hen. En we hebben het hier over een verzekeringsmaatschappij, die staan over het algemeen niet bekend om hun liefdadigheid. Heel even heb ik overwogen hen te bellen. Want ook ik zag het niet meer zitten.
Na twee maanden waarin ik te maken had met heftige wisselende emoties, maar het toch redelijk vol wist te houden, kwam ik in een enorm zwart gat terecht. Ik heb in het verleden wel vaker met een depressie te maken gehad en weet dan ook welke maatregelen ik kan nemen om de spiraal naar beneden te stoppen. Zwemmen, danslessen, een workshop volgen, een tripje maken en vrienden zien behoren tot het standaard ‘kom-op-we-gaan-er-tegenaan-pakket’. Dat pakket kan nu niet toegepast worden en inmiddels was ik zo moe van het mezelf staande houden dat ik ook niets anders meer kon verzinnen. Het punt is dat het ook bij mij allemaal tussen mijn oren zit. De oplossing zit daar dus ook. Dat betekent dat ik dus zelf mijn gedachten over een aantal zaken kan veranderen. Dat is namelijk het enige waar ik invloed op heb (en altijd al heb gehad). Dat gaat even een klusje worden, zonder fasenplan maar wel met logica.
Photo by Pawe? Czerwi?ski on Unsplash
