“Nee niet daarin” roept mijn man in het voorbijgaan als hij ziet dat ik koffieprut in de afvalbak wil gooien. “Gooi het maar bij het groente- en fruitafval. Ik kan het goed gebruiken”, roept hij erachteraan en voordat ik kan vragen waarvoor, is hij alweer weg.
Nou heb ik ooit heb ik ergens gehoord dat koffieprut helpt om katten uit de tuin te weren, maar dat zal het niet zijn, want daar zorgt een van onze honden helaas al voor. De katten die we uit Nederland mee verhuisden en later onze rescue-katten bleven om die reden dan ook liever binnen en sinds de laatste is overleden, zijn we ook maar niet meer aan katten begonnen.
Maar goed, ik dwaal af. Koffieprut. Dat is overigens niet het enige dat mijn man de laatste tijd bewaart. Overal waar ik kijk staan bakjes en liggen zakjes met een, voor mij, vage inhoud. Als ik hem ernaar vraag, beginnen zijn ogen te glimmen en legt hij gepassioneerd uit dat het zaden zijn die hij prepareert voordat ze gezaaid kunnen worden. Hij laat me een ingewikkelde excel sheet zien waarop staat wanneer wat de grond in mag en, als alles goed gaat, geoogst kan worden. Ik ben onder de indruk, onze administratie is er niks bij.
Onwillekeurig moet ik ook lachen want ik herken mijn eigen man bijna niet. Die voorliefde voor excel kende ik al van hem, maar deze interesse is nieuw voor me. Grappig hoe je elkaar zelfs na 26 jaar kunt blijven verrassen. We wonen al heel wat jaren op het platteland en in het eerste jaar heeft hij een keer een halfslachtige poging tot een moestuin gedaan, maar die mislukte hopeloos.
Deze keer lijkt het anders te gaan. Er ontspruiten daadwerkelijk allerlei plantjes uit de zaden en sommige geven zo’n sterke geur af dat ik even bang ben dat hij een ander soort lucratieve hobby heeft ontdekt. Ik weet namelijk dat er plantages in de buurt zijn waar de planten die een sterke geur verspreiden ook een geestverruimend effect kunnen hebben. Maar nee, niks van dit alles, het blijkt om een onschuldige moestuin te gaan.
Waar ik eerst dacht ‘Help, mijn man heeft een hobby’ ben ik inmiddels helemaal blij en zelfs trots. Want al zijn probeersels beginnen, soms zelfs letterlijk, vruchten af te werpen. Zo eten we al weken de meest smaakvolle tomaten en rucola en heb ik al maanden geen verse kruiden hoeven kopen. De eerste bloemkool en aardbeien waren geslaagd en de laatste keer dat ik keek, groeiden er courgettes, meloenen, pompoenen en paprika’s. Ik heb me laten vertellen dat ook uien, zoete aardappelen, wortel, boontjes en radijs hun uiterste best aan het doen zijn het daglicht binnenkort te verdragen.
Ik ga alvast op zoek naar recepten!
Joyce van Ombergen-Jong
Internship & personal coach