Het leven van een jonge boer

De akkers van Sebastián

Je woont of verblijft lange tijd in Spanje en in principe red je je prima. Maar er zijn van die dingen waar je het fijne weleens van wilt weten. ESpecial Life duikt achter de schermen van de Spaanse maatschappij en spreekt met Spanjaarden met een interessante functie.

Tekst & beeld: Maria Kupers

Bij vrijwel alle grote steden ligt een groot landbouwgebied in de buurt, de akkers van de Vega de Granada voorzien de stad Granada al eeuwenlang van groente en fruit en in de provincie Málaga is de regio Valle del Guadalhorce de moestuin voor de bewoners van de omliggende steden. Sebastián Pavón Urbaneja (1983) is landbouwer in Coín, samen met zijn vader José verbouwt hij sinaasappels, avocado’s en diverse seizoensgroenten.

“Mijn opa heeft dit land gekocht toen hij nog jong was en hier is ons hele gezin opgegroeid.” Sebastián heeft zes oudere zussen en de familie heeft ook een huis in het dorp waar ze in de winter verblijven. Toen hij naar school ging verbleef hij, net als veel andere kinderen van boeren in de omgeving, door de week in een residentie in het dorp. Na de middelbare school koos hij voor de lerarenopleiding en werkte een tijdje in een hotel in Groot Brittannië. “Ik heb gezien hoe hard het werken op het land is en mijn ouders stimuleerden me om een andere loopbaan te kiezen. Het is niet makkelijk om een baan in het onderwijs te vinden en als soort van tussenoplossing ging ik samen met mijn vader aan het werk.”

Vader José is van de oude stempel, hij werkt zeven dagen per week van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat en ondanks zijn leeftijd (73) en versleten rug en knieën peinst hij er niet over om met pensioen te gaan. Hij is ook van de oude stempel als het gaat om het gebruik van bestrijdingsmiddelen en daar hebben vader en zoon regelmatig discussies over. Tot de jaren zeventig waren er amper plagen maar daarna zag José regelmatig hoe ziektes en beestjes hele oogsten vernielden en waardoor hij amper genoeg verdiende om zijn gezin te eten te geven. Toen er, ook in de jaren zeventig, chemische bestrijdingsmiddelen en meststoffen op de markt kwamen en deze door de fabrikanten via de boerenbonden zwaar gepromoot werden twijfelde hij er niet over om deze ook op zijn land toe te passen.

Sebastián heeft een andere filosofie over de landbouw. “Behalve dat ik zelf ook niet de hele dag met allerlei gifstoffen in aanraking wil komen kan ik het ook niet over mijn hart verkrijgen om mensen groente en fruit te verkopen waarvan ik weet dat het eigenlijk schadelijk voor ze is. Hoe je het ook wendt of keert, het zijn geen natuurlijke stoffen en dus zal er altijd ergens in het lichaam op lange of korte termijn schade aangericht worden. Bovendien is het desastreus voor het milieu.”

Sebastián is daarom drie jaar geleden begonnen met het omschakelen naar ecologische landbouw. Hij heeft een eigen stuk grond waar 1.000 sinaasappelbomen staan en waar geen enkel chemisch middel wordt toegepast. “Ik heb diverse cursussen gedaan en pas diverse technieken uit de permacultuur, regeneratieve landbouw en ecologie toe. Door te zorgen voor een goed evenwicht van diverse stoffen in de grond krijg je sterke planten en bomen die minder vatbaar zijn voor ziektes. Ik gebruik mest, bocashi (een mengsel van gefermenteerde granen en suikers) en microbacteriën om de grond vruchtbaar te maken en te houden. Tussen de bomen zaai ik bloemen en peulvruchten die via hun wortels nitrogeen in de grond brengen en door al deze zaken te combineren krijg je een goed evenwicht.”

seba-tractor

Vorig jaar ging Sebastián op zoek naar biologische zaden van diverse tomatensoorten die van oudsher in de regio worden gekweekt en dus gewend zijn aan het klimaat. Hij pootte in totaal 1.500 plantjes en net toen de vruchten enigszins rood begonnen te worden sloeg het noodlot toe. In de hele regio Coín, Cártama en Alhaurin del Grande brak een ziekte uit die de stengel van de tomatenplant aantastte. Ook telers die wel chemische middelen hadden konden niets anders doen dan lijdzaam toezien hoe grote delen van de oogst verloren gingen. Pas tegen het einde van het seizoen kwam er een bestrijdingsmiddel op de markt en daardoor konden sommige conventionele landbouwers die hun planten later gepoot hadden nog een deel redden maar voor Sebastián was alles verloren. “In een paar weken tijd zag ik een investering van een paar duizend euro en heel veel arbeidsuren in rook opgaan.  Ik had erop gerekend ongeveer 12.000€ aan inkomsten te hebben maar dat ging dus niet door.”

seba-tomates

Vanwege het noodweer en de kou in Valencia afgelopen winter ging daar veel van de sinaasappeloogst verloren en dat was een gelukje voor de boeren in de Valle del Guadalhorce. De prijs van de sinaasappels steeg waardoor ze weer wat meer marge hadden en ook de avocado’s leverden een goede prijs op. “Als relatief kleine landbouwer is het absoluut niet makkelijk om te overleven. Je krijgt de kosten er meestal wel uit maar als je echt gaat zitten rekenen kom je al snel tot de conclusie dat het uurloon absoluut niet boven de vijf euro komt. Maar ondanks dat vind ik het nog steeds wel leuk, het is fantastisch om dingen te zien groeien, ik ben de hele dag buiten en kan mijn eigen tijd indelen.”

De prijzen die de boeren voor hun producten krijgen zijn laag, er wordt met meerdere tussenhandelaren onderhandeld om een zo hoog mogelijk bedrag te krijgen maar het verschil tussen wat de boer ontvangt en wat de consument betaalt is enorm groot. “Op de veiling krijg ik voor een kilo sinaasappels bijvoorbeeld 20 cent terwijl ik die op de markt zelf direct aan de consument voor 80 cent kan verkopen. Daarvoor moet ik wel alles in een busje laden en een hele dag op de markt staan. Het is altijd weer een afweging tussen wat het kost en wat het oplevert. Ik probeer zelf zoveel mogelijk via lokale handelaren of vaste consumentengroepen te verkopen. Hoe minder schakels ertussen zitten hoe beter.”

cata-naranjas

Dit jaar heeft Sebastián toch weer 500 tomatenplanten gepoot, tussen de sinaasappelbomen groeien diverse soorten meloenen en voor een consumentencollectief in Marbella heeft hij verschillende gewassen gezaaid. “Ik heb geen idee of ik dit altijd zal blijven doen, ik bereid me ondertussen ook voor op de toelatingsexamens voor onderwijzer en dan zie ik wel wat er gebeurt. De sinaasappels vragen niet heel veel onderhoud dus dat zal ik ook kunnen voortzetten als ik ergens anders werk en ik zal ook zeker altijd mijn eigen ecologische groenten verbouwen. Want eten direct uit je eigen tuin smaakt nog altijd het lekkerst.”

Delen:

Facebook
Twitter
LinkedIn

¿qué pasa?

culturele agenda van de provincie Málaga

Meer lezen

Een greep uit onze artikelen

ESpecial Life Magazine

over het goede leven in Spanje

Blijf op de hoogte van nieuwe artikelen over Spanje!
(max. 1 mail per maand)