Ik heb er geen zin meer in. Nergens in. Ik ben zelfs te lamlendig om alles wat ik zo optimistisch in mijn agenda had gepland naar een andere dag te verschuiven. Er is gewoon nog te veel tijd. Een stemmetje in mijn hoofd roept nog heel zachtjes dat ik ergens deze zomer spijt ga krijgen van het feit dat ik niet nu al die zeeën van tijd goed gebruik.
Ik heb een paar duizend meter land dus daar is altijd wel wat te doen. Maar het kan me niet schelen. De sla en tomaten zijn gepoot dus die groeien wel. Waarom zou ik bladeren opvegen als er de volgende dag weer nieuwe liggen. Het is niet zo dat er binnenkort iemand komt waarmee ik lekker op een schoon terras thee kan gaan drinken. De auto is ook nog steeds niet gepoetst maar wat maakt het uit, die gebruik ik maar 1x per week. VLekker een online sportlesje volgen? Echt niet, ik heb zelfs niet de puf om een meditatiepodcast aan te zetten en dan een half uur op de grond te gaan liggen.
Drie weken geleden bruiste ik nog van de creativiteit en ondernemerszin. Ik was door de lockdown net een klant kwijtgeraakt, kan een dienstverlening niet uitvoeren omdat ik niet bij mensen op bezoek mag en het magazine kan niet verspreid worden, maar daar kon ik me niet al te druk over maken. Ik zou deze tijd gebruiken voor het vertalen van mijn sites en het uitwerken van nieuwe plannen. Omdat er steeds meer tijd bijkomt om al deze dingen (en de rest van een lange lijst) te doen is de druk eraf. En ik hou juist van deadlines. Een beetje hectiek. Zelf dan maar deadlines verzinnen werkt helaas niet. Dus heb ik in een dag tijd alle afleveringen van Casa de Papel gekeken en ben inmiddels bijna door de ingevroren maaltijden heen, koken is ook te veel moeite.
Hoewel ik ook tamelijk moe begin te worden van al die videocalls en appjes heb ik toch maar even de telefoon ter hand genomen. Ik blijk niet de enige te zijn, mijn hele vriendenkring gaat door deze lamlendigheidsfase. Niet dat ik me daardoor nou echt beter voel maar het geeft me in ieder geval het idee dat het er wel bij zal horen. We hebben nog even te gaan, normaalgesproken zou ik erg benieuwd zijn wat de volgende fase is. Maar vooralsnog heb ik er geen zin in.
(headerfoto: Serengetti, Tanzania)
