¨Monique, we hebben echt heerlijk tapas gegeten gisteren. Het was een stukje stokbrood en er zat zo´n stokje in. Echt zó leuk en lekker!¨ Ik ben op pad met een groep Nederlanders en één van de deelneemsters vertelt enthousiast over haar eerste Spaanse tapaservaring in Spanje. Ik vraag waar het was. Bij het horen van de naam van dit veel te toeristische tentje, waar alles waar een stokje inzit de naam tapas heeft, komt er vanzelf een frons op mijn voorhoofd. Ikzelf na al die jaren in Alicante te wonen nóóit meer naartoe gaan.
Hetzelfde geldt voor het bezoeken van het strand in Playa San Juan in augustus. Waar je met je handdoekje over je schouder een plekje kunt gaan zoeken tussen de massa´s toeristen die liggen te bruinen. Ik ga in oktober wel weer…
Na bijna 20 jaar Alicante en mijn werk in het toerisme merk ik dat ik inmiddels totaal anders kijk naar de Spaanse cultuur en gebruiken kijk. Een toerist zou onmiddellijk weglopen uit een bar waar de vloer vol met papieren, verkreukelde servetten ligt. Ik stap er tegenwoordig juist wél naar binnen. Vooral als het toilet er ook nog eens hartstikke vies is. Je weet dan namelijk zeker dat je te maken hebt met een bar waar het zó druk is in de keuken, dat er die dag even geen tijd was om aandacht te besteden aan het schoonmaken van de vloer en het toilet. Een toptent dus!
Gewenning aan Spaanse gebruiken, cultuur en natuur is er de afgelopen jaren dus in geslopen.
Ik word mij hier altijd weer even bewust van, wanneer ik op pad ben met toeristen die bij elke palmboom stil gaan staan en een selfie maken. Wanneer ik begin november eindelijk die lange broek uit de kast kan gaan halen en langzaam aan weer een jas aan kan, lopen mijn gasten nog in een korte broek en t-shirt.
Ondertussen ontvang ik een berichtje van een klant, die voor een dichte deur staat bij een restaurant. Het is zes uur in de namiddag en zij reageren teleurgesteld dat het er donker uitziet bij dat éne leuke restaurant. Ik app glimlachend terug, dat ze lekker op het terras een ijsje moeten gaan eten en het vanavond om acht uur nog een keer kunnen proberen.
Een veelgestelde vraag van bezoekers is daarnaast ´Hoeven al die mensen niet te werken¨´ Wanneer ze de Spanjaarden om elf uur ´s ochtends op het terras zien zitten. Terwijl ze genieten van een kop koffie en een half stokbroodje met kaas en gepureerde tomaat. ¨Ze slapen vanmiddag ook al tussen twee en vijf!¨ Volgens Spaans gebruik is het belangrijk ’s ochtends even de tijd te nemen voor koffie en een broodje. En slapen tussen de middag doet lang niet iedereen in de zomer. Maar de tijd nemen voor eten is iets dat zeker in Alicante en omgeving nog hoog in het vaandel staat.
Andersom werkt het natuurlijk net zo. Standaard vragen onze kinderen na het eten van een bordje boerenkoolstamppot met worst wanneer we in Nederland zijn, en dus om 17.30 uur eten: ¨en wat gaan we vanavond eten?¨
Foto: Veronica Hradilova
