Casares is één van die typisch Andalusische dorpjes, schilderachtig, je kunt er heerlijk door de straatjes dwalen of omhooglopen naar de resten van het kasteel uit de 13de eeuw. Als je dan nog niet uitgewandeld bent zijn er diverse andere wandelroutes bij de Sierra Crestellina. Je kunt er vanaf de kust ook relatief makkelijk op de fiets naartoe, paardrijden in de omgeving of zelf kaas maken. Redenen genoeg om dit dorp op de grens met de provincie Cádiz te bezoeken.
De Sierra Crestellina dankt haar naam aan de ruige, kamvormige pieken van kalksteen. Vanaf die bergkam heb je zicht op het dorp Casares. Absoluut de moeite waard, smalle straatjes met kleine winkels, restaurantjes en bars. Af en toe zien we een bord met informatie over Blas Infante, een beroemde inwoner van Casares. Hij wordt gezien als de vader van het Andalusisch nationalisme.
De Plaza de España, met de oude fontein, is, hoe kan het anders, het hart van het dorp. Vanaf hier kun je drie verschillende rondjes wandelen. Als je fotograferen leuk vindt, trek dan voldoende tijd uit voor je bezoek. Wil je echt alles zien, volg dan de route van Wikiloc (2314636).
De wandeling
(2,5 – 3 uur, 8,5 km Wikiloc 150963670)
Wij hebben voor vandaag een rustiger plan gemaakt: een mooie wandeling langs de vallei, een bezoekje aan Casares en een uitgebreide lunch. We besluiten de berg te beklimmen maar niet tot aan de top, dat zou nog een uur extra zijn.
Via de kustweg A7 rijden we westwaarts. Net voor Sabinillas staan de borden naar Casares, rechtsaf. Richting Finca Cortesin, naar de MA8300. Het uitdrukkelijk vermelden van het wegnummer heeft te maken met het grote aantal venta’s (restaurants) langs deze route. Hierover later meer.
Op zoek naar de start
Voordat we het dorp bereiken parkeren we in de buurt van Restaurante Mi Cortijo en de wandeling is eigenlijk al begonnen: we volgen lopend de weg, waarbij we het uitzicht aan onze linkerhand houden. Het is best een stukje lopen over de Carretera Estepona. Blijf vooral aan de linkerkant van de weg, daar loopt iets verderop, een voetpad. Vaak vormt het vinden van de plaats waar we van de gebaande paden afgaan, de grootste uitdaging. Zeker in Spaanse dorpen en natuurlijk ook in Casares. We leiden je daarom stap voor stap door deze uitdaging.
We passeren ‘Laura’ en Casa Alfa. Dan komt er een T-splitsing met een grotere weg van links (Calle de la Carrera). Deze steken we over en we vervolgen de weg (A-7150) naar rechts, richting Gaucín, ook nu weer lopen we aan de linkerkant. Nu even opletten! We lopen nog wat verder door totdat er aan de overkant van de weg een onverhard pad weg loopt met een klein bordje dat verwijst naar de Refugio, daar moeten we in. Verderop zien we een groot groen bord met ‘Red de Carreteras de Andalusië’. Zie je deze van dichtbij, dan ben je te ver, de afslag is dus eerder.
Al snel volgt er op het pad een hek (Prohibido el paso Finca privada). We gaan niet door het hek maar slaan hier wel rechts af, iets hoger dan de weg waar het hek is, aangeduid met groen-wit strepen op de rots. Hier begint een pad omhoog. Bereid je voor op een lange klim. Het eerste gedeelte is lastig, vrij steil en op sommige stukken rotsachtig. Zeker niet aan te bevelen als het net heeft geregend, grote kans dat het dan spekglad zal zijn.
We gaan door omhoog. Kijk af en toe even achterom richting Casares, dat lijkt van hieruit wel een speelgoeddorpje, tegen de berg aangeplakt. Zonder stoppen ben je in 35 à 40 minuten boven bij de refugio. Tijd voor een pauze!
Even op adem komen, de meegebrachte snack opeten en zeker genieten van het uitzicht.
Vanaf de refugio stijgen we nog een klein stukje door, totdat we een pad bereiken dat als het ware onder de rand van de Crestellina naar rechts loopt. Vanaf dit punt kan je even naar de Mirador lopen voor een ideaal foto-moment. Jammer, wij hebben het gemist, maar het schijnt dat vanaf daar het uitzicht op Casares onvergetelijk is.
Terug naar het pad, vanaf hier gaan we eigenlijk alleen nog maar langzaam omlaag. Blijven volgen met de rafelige top van de berg in het vizier.
Waar het door ons gevolgde pad naar rechts afbuigt bestaat een mogelijkheid verder naar de top te lopen (Cerro de las Chapas). We besluiten dit een andere keer te doen, het uitzicht vanaf hier is ook al prachtig. Voor ons een enorm groene kloof, links het witte dorp en op de achtergrond de zee met de rots van Gibraltar. Speciaal voor dit uitzicht een bankje neergezet, met een informatiebord over alle vogels die hier rond de rotsen vliegen. Een mooie plek om even te genieten, de boswachter is alleen vergeten om hier wat te snoeien. Sinds het bankje is neergezet is de natuur gewoon zijn gang gegaan en belemmeren struiken het indrukwekkende uitzicht.
Wij gaan weer door. Tot aan het kruispunt met slagboom. Het pad wordt wat meer een weg, stukjes zijn geasfalteerd. Dit betekent alleen dat je ietwat makkelijker loopt. Niet dat de omgeving op enig moment saai wordt, het blijft een wandelpad. We draaien langs de kloof en kijken nu uit op de overkant. Kijk eens even, wat zijn we al ver gedaald. We komen immers van het pad aan de onderrand van de Crestellina af. We zien nu ook de zwevende roofvogels. Af en toe passeren we een huis of komt er een auto langs.
We stoppen nog even bij de fontein uit 1783. Een soort waterkruispunt. De overflow van een drinkwaternetwerk dat vanaf bronnen en putten langzaam naar beneden loopt, helemaal tot aan de fontein op Plaza de España, middenin het 2 km verderop gelegen dorpje. Na de fontein vervolgen we de weg terug naar het dorp. Dit kan eigenlijk niet fout gaan.
Wandelen of niet, zeker lunchen!
We komen na de wandeling weer uit bij Restaurante Mi Cortijo, waar de auto staat. Een terras met mooi uitzicht en een eenvoudige Spaanse keuken. Maar Casares heeft nog meer te bieden. Iets hoger gelegen, met hetzelfde uitzicht, bevindt zich het beste restaurant van Casares, zo zegt men, Sarmiento.
We hebben even navraag gedaan bij Anita Schmidt die met haar makelaarskantoor Finca’s & Villa’s al jaren werkt vanuit Casares en dus helemaal op de hoogte is van de Casariaanse restaurants. De eerdergenoemde restaurants bevinden zich dus in het dorp en de anderen langs de MA 8300. Bij The Forge dat al 40 jaar bestaat, kun je, als je op tijd reserveert, in de wintermaanden lunchen. Gezellig en lekker. De volgende langs de weg is Venta Garcia, met redelijk wat vegetarische opties, wisselende kwaliteit maar met een leuke cocktail buitenbar.
Verder naar beneden, the good old Venta Victoria, met typisch de gerechten die de Spaanse moeders thuis maken, gezellig en heel Andalusisch. Nog verder naar de kust Venta Cózar met goede grill en stoofpotten, en in het seizoen, ook met wild op het menu! Onderaan de weg ligt Finca Cortesin, met gelijknamige golfbaan waar onlangs de Solheim Cup, de vrouwelijke variant van de Ryder Cup, werd gespeeld. Hier kun je lunchen in El Jardin of genieten van een High Tea in de lounge bar.
Tussen de geiten
Aan de voet van de Crestellina, maar dan aan de andere kant van de wandelroute bevindt zich een geitenboerderij die je kunt bezoeken. Op afspraak, kun je met minimaal 4 volwassen personen een programma volgen (ook in het Engels), waarbij de ambachtelijke bereiding van de Payoya kaas wordt uitgelegd. Het begint met een bezoek aan de geiten. Wie wil, kan een poging wagen om te melken en daarna maak je je eigen kaasje en is er een proeverij. De kaas is ook te koop in het winkeltje met streekproducten. In de vroege ochtend is de kudde ‘thuis’, rond 11.00 uur vertrekt de herder de bergen in. Eigenaresse Cristina vertelt ons dat er vanaf januari weer kleine geitjes worden geboren. Dan is op tijd reserveren wel gewenst.
Een ritje te paard
Nog een activiteit die écht heel leuk is. Liefhebbers van paardrijdtochten adviseer ik om een keer af te spreken bij Joe van Riding Fun in the Sun. Te vinden langs de A377. Deze sympathieke Engelse neemt groepjes mee om te paard de velden rond Casares door te crossen. Vooral in het voorjaar is dit één grote bloemenzee. Geoefende rijders kunnen kiezen voor de lange rit, als er voldoende water is wordt er een stuk door de rivier wordt gereden. Beginnende onervaren rijders zijn beter af met de kortere, 2 uur durende Country Ride. Je wilt immers de volgende dag nog wel gewoon kunnen lopen.
Kortom, deze omgeving is zeker de moeite waard om eens van dichtbij te bekijken. Al dan niet voor een wandeling. Misschien gaan we ooit nog eens verhuizen naar dit dorpje, het heeft ons hart gestolen!
www.quesossierracrestellina.es
www.ridingfuninthesun.com
