Online school, werkt dat?

Begin dit jaar spraken we met zes moeders over hun ervaringen met Spaanse scholen. Hun kinderen zitten nu al een paar weken thuis. Hoe beleven ze dat? Wat doet de school? Kan iedereen het nog een beetje met elkaar vinden? We belegden een online sessie om het hen te vragen.

Terwijl we op zoek zijn naar de knop om achtergrondgeluiden uit te kunnen schakelen vertelt Ilse Burggraaf dat ze op de homepage van een bedrijf een leuk bericht had gezien. “We staan u graag te woord maar onze medewerkers werken nu allemaal thuis, het kan zijn dat u geluid van spelende kinderen op de achtergrond hoort.” Ilse heeft zelf zo’n voorvalletje gehad, toen ze geïnterviewd werd voor het Financieel Dagblad kwam haar zoon van drie binnen met het verzoek om hulp om naar het toilet te gaan. “Ik heb maar gezegd dat ik ze later terug zou bellen” vertelt ze lachend.

Full-time moeder
Sommige moeders werken vanuit huis maar Mariëlle de Bruin kan als fysiotherapeut niets online doen. “Ik ben nu voor het eerst full-time moeder en ik ben enorm dankbaar voor internet. Ik heb heel leuke video’s voor yoga met kinderen en verhaaltjes gevonden. Het lekkere van nu is dat de klok niet meer zo belangrijk is. We hebben wel een routine maar er hoeft niet gehaast te worden om de kinderen naar de opvang en kleuterschool te krijgen.”

Marieke Vaandrager is moeder van twee dochters van 15 en 17. Bij haar thuis waren de eerste dagen moeilijk omdat allerlei afspraken niet meer door konden gaan, maar daarna heeft iedereen zijn draai gevonden. “De meisjes maken hun huiswerk samen met hun klasgenootjes, ze zijn voortdurend online. Wel grappig trouwens, om te voorkomen dat er gespiekt wordt tijdens de online examens moeten het haar achter de oren of in een staartje en moeten ze recht in de camera kijken. Zo ziet de docent dat er niet iets via een oortje ingefluisterd wordt of ze even een boek inkijken” vertelt Marieke. De andere dames zijn benieuwd hoe het nu met de plannen voor een jaar Nederland staat. Het gezin zou immers in de zomer vertrekken. “We moeten maar zien hoelang dit nog gaat duren maar ik vrees dat het niet doorgaat. Een jaar uitstellen wordt moeilijk omdat de jongste dan aan haar bachillerato hier zou beginnen. We zullen wel zien wat er gebeurt.”

De 18-jarige dochter van Joyce is vorig jaar met een studie in Nederland begonnen. “We hebben het er uitgebreid over gehad wat verstandig was om te doen. Uiteindelijk hebben we gezamenlijk besloten dat ze in Nederland zou blijven. Maar daar zijn alle scholen inmiddels ook dicht. De studenten moeten nu zelf maar de studieboeken ter hand nemen, er is weinig begeleiding. En daar zit ze dan, op een kamertje. Toen we elkaar onlangs spraken zei ze dat ze uiteindelijk toch liever in Spanje bij ons had gezeten. We laten haar nu meewerken met ons bedrijf zodat ze toch nog wat invulling aan de dag kan geven.”

Eva Meenhorst heeft vier kinderen waarvan de oudste van 16 op een internationale school zit. “Hij bereidt zich voor op het eindexamen en dat gaat goed, daar bemoeien we ons niet zo mee. De jongsten zitten op de openbare lagere school, die krijgen elke dag les en huiswerk via Google Classroom. Op de middelbare school geven ze het huiswerk per week. Ik hielp altijd al met het huiswerk dus daar is niet heel veel nieuws aan. Het gaat allemaal wel goed hier, de kinderen zijn heel flexibel.”

Tijdelijk schooljuf
Ilse Burggraaf houdt zich actief met thuisscholing bezig. “Ik ben absoluut geen docent en ik wil die taak ook niet overnemen. Op de site van de school staan een paar dingen en de rest zoek ik zelf op internet bij elkaar. Het voordeel van thuis leren is dat je een op een werkt en de kinderen het dus veel sneller begrijpen dan als ze op school zitten.

De vier kinderen van Kristel houden zich elke dag aan de lestijden. De tijd die we ’s ochtends nodig hadden voor de rit naar school gebruiken we nu voor een family fitness sessie. Daarna gaat iedereen naar zijn eigen bureau om aan de slag te gaan. Ik loop van de ene naar de andere kamer om hen te helpen. De kinderen zitten op drie verschillende scholen en met allemaal werkt het hele online systeem prima. Om 11 uur eten we allemaal een bakje fruit, dan mogen ze 10 minuten naar buiten en weer aan de slag tot de lunch. Ik moet zeggen dat het even wennen was maar het heeft ook wel wat om met de hele familie bij elkaar te zijn en dingen samen te doen.”

Hoe doen de kinderen het?
De dochters van Marieke houden het aardig vol hoewel ze liever echt contact met hun klasgenoten zouden hebben. “We hebben het geluk dat we op het platteland wonen, we gaan twee keer per dag even wandelen of voetballen zodat we toch nog wat beweging en frisse lucht krijgen.” Bij Mariëlle gaat het goed, volgens haar vooral ook omdat beide ouders zelf niet paniekerig doen. Toen ze merkte dat haar 4-jarige zoon onrustig werd van telefoongesprekken met vriendjes die bijvoorbeeld vragen of hij al een tekening van een regenboog heeft gemaakt om het ‘bicho del virus’ buiten te houden. “Andere ouders lijken hun kinderen vol te proppen met angst voor de buitenwereld, voor nu dan maar even geen telefoontjes meer.” De oudste van Ilse vindt het wel gezellig dat hij nu zoveel tijd heeft om met haar broertje te spelen. “Wij wonen gelukkig ook in de campo dus we kunnen naar buiten. Ik heb een grote trampoline in de tuin waar we onze energie kwijt kunnen.”

Ook de kinderen van Eva lijken niet veel last te hebben van ‘coronastress’. “We doen nu meer samen, elke dag na de lunch spelen we met het hele gezin blackjack met een inzet van 1 of 2 cent. Best gezellig.” Bij Kristel thuis wordt bewust minder nieuws gekeken. “In het begin hielden we alles van Nederland en Spanje bij. De kinderen snappen wel wat er aan de hand is maar we merkten dat ze van al dat nieuws toch onrustig werden. Ze zijn in deze weken creatiever geworden in het verzinnen van activiteiten. Ze kunnen nu niet meer sporten of met vriendjes dingen doen. Ze mogen van ons maar beperkte tijd achter de computer zitten dus nu zeggen we dat ze dan maar moeten gaan tekenen of een cake bakken als ze zelf niets weten te verzinnen.”

Kinderen ok, maar de ouders?
De kinderen zijn dus heel flexibel en vermaken zich prima. Maar hoe zit het met de ouders deze weken? Wordt er nog gewerkt? Slaat de lamlendigheid toe? Marieke werkt altijd al vanuit huis maar nu ligt het werk vrijwel stil. “We waren druk bezig met de voorbereidingen voor ons vertrek naar Nederland en hebben om inkomsten te genereren appartementjes in Ronda opgeknapt om te verhuren. Maar ik zie het toerisme nog niet zo snel weer op gang komen.” De inkomsten van het gezin van Eva zijn ook grotendeels afhankelijk van de verhuur aan toeristen. “Dit is een zorgelijke tijd, geen idee hoelang dit nog gaat duren maar we gaan zeker financiële klappen krijgen” aldus Eva. Mariëlle en haar man kunnen nu allebei hun werk niet uitoefenen. “We leven nu van ons spaargeld, niet een heel fijne gedachte maar wel fijn dat we het hebben. Ik kan in mijn vak ook geen alternatieven bedenken, ik moet mensen zien en aanraken.”

Ilse, Kristel en Joyce hebben alle drie mensen op de loonlijst staan. Joyce verzorgt stageprojecten van Nederlandse studenten in Spanje en die kunnen nu natuurlijk niet doorgaan. “We rekenen erop dat we tot september op dat gebied niet actief kunnen zijn. Deze tijd besteden we aan het onderhouden van onze contacten en het bedenken van nieuwe dingen.” Het personeel van Ilse gebruikt deze lockdown voor het doen van achterstallig administratief werk. “Er is natuurlijk altijd nog wel wat te doen met de verzekeringen en de rest van de tijd gebruiken we voor het verder stroomlijnen van processen.” Kristel heeft vijf mensen in dienst en kon nog twee weken doorwerken voordat ook de werkplaats verplicht dicht moest. “We hebben nog veel bestellingen af te maken en zodra het kan gaan we weer aan de slag. Ik heb uiteindelijk wel een gedeeltelijke ontslagregeling aangevraagd. Ik wil niemand ontslaan en dat was de enige mogelijkheid om het voor langere tijd vol te kunnen blijven houden.”

Alle moeders gaan ervan uit dat de kinderen pas in september weer naar school zullen gaan. Over hun kinderen maken ze zich geen zorgen, die passen zich makkelijk aan de veranderde situatie aan. Zelf hebben ze wel weer zin om op pad te kunnen gaan want “naar de supermarkt gaan is echt geen uitje vandaag de dag.” Net als tijdens ons vorige gesprek voor de Sessies valt het me op hoe positief iedereen is en erop vertrouwt dat, ondanks dat de wereld er waarschijnlijk voorgoed anders uit zal zien, zijzelf en hun geliefden wel weer op hun pootjes terecht zullen komen.

Lees het eerder gepubliceerde artikel over Spaans onderwijs.
https://www.especial-life.com/goed-cijfer-voor-spaanse-scholen/

(Foto: Photo by Ivan Aleksic on Unsplash)