Naar de top van de Sierra de Mijas

Omdat we het graag hogerop zoeken, is ditmaal de hoogste top in de Sierra de Mijas ons doel. Dat is de kleine bergketen die je rechts ziet liggen als je over de A7 van Málaga naar Marbella rijdt, ter hoogte van Fuengirola en Mijas-Costa. Het is niet de hoogste top in de omgeving, maar hij ligt wel in een van de best bereikbare wandelgebieden in het hart van de Costa del Sol.

tekst en foto’s : Else Beekman

De witte vlek die van afstand het regelmatige groen van de bergen onderbreekt is het dorpje Mijas. Bekend om de fleurig versierde ezels waarmee je ritjes kunt maken door de nauwe straatjes van deze vrij toeristische maar interessante bestemming. Vanaf de kust bereik je het dorp het eenvoudigst via de A387. Vanaf de A7 neem je hiervoor de afslag Mijas-Pueblo. Na minder dan een kwartier slingeren ben je al in het dorp. Omdat je niet de eerste bezoeker bent en zeker niet de laatste is er volop parkeergelegenheid. Alles in het dorpje is gemakkelijk te voet te bereiken. Wij rijden echter voor onze wandeling van vandaag niet het dorpje binnen, maar volgen vanaf het BP tankstation nog een stukje de A387 richting Alhaurín en Coín. Deze gaat boven het dorpje langs. Na ongeveer een kilometer parkeren we de auto op de parkeerplaats bij de mirador of in de berm bij die van andere wandelaars.

Ermita del Calvario

Hier ligt de toegang Acceso Ermita del Calvario. Het wandelgebied is in zijn geheel vrij overzichtelijk en ideaal voor zowel lange als korte wandelingen. Diverse routes zijn zo met elkaar te combineren dat je er eindeloos kunt wandelen en nooit helemaal dezelfde route hoeft te lopen. Een paar honderd meter verder langs de A387 ligt de ingang Puente Colorado. Ook hier kun je de wandeling van vandaag beginnen, dan is deze iets korter. De gemeente Mijas houdt de paden en bewegwijzering erg goed bij, zodat het wandelen ook aantrekkelijk is voor minder ervaren wandelaars of mensen die niet zo bekend zijn in dit gebied.

Als extraatje heb je voortdurend een prachtig uitzicht op Mijas met daarachter de in de zon schitterende Middellandse Zee. Ondertussen bevind je je midden in de natuur en is de kans groot dat je oog in oog komt te staan met een steenbok of een wild zwijn.

Pico de Mijas

Er zijn zeven officiële routes uitgezet die voor elk type wandelaar, jong, oud of daar tussenin, iets te bieden hebben. Of je nu een korte, middellange of lange route wilt lopen, veel klimmen, of juist liever vlak wilt lopen, alles kan. Een gedeelte van de Senda de Málaga (GR249) loopt ook door de Sierra de Mijas. Deze provinciale route verbindt de Sierra de Mijas met Ojén bij Marbella, een kleine veertig kilometer verderop. Wij kiezen dus voor de route naar het hoogste punt op 1.150 meter. Deze Pico de Mijas wordt ook wel aangeduid met La Bola (de bol), vanwege de bolvormige radar van het weerstation van het Spaanse weerinstituut Aemet die van grote afstand te zien is. De route is op sommige gedeelten pittig en je dient dan ook over een normale tot goede fysieke conditie te beschikken. Wij combineren de route van 14,5 kilometer zo dat deze circulair is met een hoogteverschil van 754 meter. Volgens de gemeente doe je er zes uur over. Wij doen rustig aan en genieten onderweg vaak van het uitzicht en onze omgeving en kwamen na 7,5 uur aan bij het vertrekpunt.

Nieuwe aanplant

Vanaf de ingang volg je eerst het pad dat je na een minuut of tien bij een kleine witte kapel Ermita del Calvario brengt met een mooi uitzicht over de daken van het verder witte dorpje en het blauw van de zee erachter. Vanaf hier volg je de gele route met aanduiding Pico de Mijas in westelijke richting. Overal is het pad goed aangegeven doordat de gekleurde routepaaltjes precies op de meest strategische plekken staan. Een paar keer kruist ons pad andere routes.

We moeten flinke stukken klimmen, maar omdat we geen haast hebben, is dat goed te doen. Op dit gedeelte van de route worden we regelmatig geconfronteerd met de desastreuze gevolgen van diverse grote bosbranden die hier de afgelopen twee decennia hebben gewoed. De grootste ontdeed in 2001 het gebergte grotendeels van haar begroeiing. Hier en daar steekt nog een zwartgeblakerde boom als een geometrisch figuur uit een verder kale helling. Positiever stemmen ons de smalle kokertjes met daarin piepjonge boompjes die onderdeel uitmaken van het grootschalige herbebossingsplan van de gemeente. Met effect want al lijkt het gebergte van veraf wat kaal, dat is het als je er eenmaal bent totaal niet. Regelmatig passeren we een klein dennebos en hier en daar treffen we ook nog mooie steen- en kurkeiken aan.

Afgravingen

Vanaf onze route hebben we regelmatig zicht op grote, grijze afgravingen die er vrij akelig uitzien. Grote stukken berg zijn weggehakt. De tonnen aan verwijderd materiaal werden gebruikt bij de grote bouwboom die de Costa del Sol in de jaren 80 en 90 veranderde van wat verspreid liggende vissersplaatsjes tot één grote, langgerekte metropool. Gelukkig hebben de gemeente Mijas en het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de open wond in het landschap, gezamenlijk met veel (financiële) pijn en moeite de schade van de afgravingen hersteld. Zij waren echter niet de eersten die gebruik maakten van wat de bergen te bieden hadden. Ook Romeinen wonnen al marmer en mineralen. Veel later, in de 17e en 18e eeuw vormde de export van marmer een belangrijke economische activiteit voor het omliggende gebied. Hele monumenten werden gebouwd met marmer uit het gebergte van Mijas. Een nabijgelegen voorbeeld is de vloer van de kathedraal van Málaga.

De top

Bij de laatste grote kruising hebben we het de meeste hoogtemeters al gedaan en rest nog slechts een klim van 150 meter naar de top, die we al bij tijd en wijle voor ons zagen liggen. De berghelling waarover we wandelen is hier erg kaal, maar biedt opnieuw mooi zicht op alles dat onder ons ligt. We zigzaggen ons een weg en dan volgt de laatste klim die ons bij de vanaf hier verbazingwekkend grote witte bol brengt. We laten ons overdonderen door het sensationele uitzicht dat op deze heldere dag helemaal tot aan de Serranía de Ronda, de Sierra Nevada en zelfs een stukje Afrikaanse kust in de verte reikt. Het is ook een leuk spelletje om zoveel mogelijk bergen en markeringen in het landschap met behulp van onze mobiele telefoons te herleiden tot namen. We nemen het geheel goed in ons op en zien dat het ook een optie is om aan de andere kant van de berg af te dalen naar Alhaurín el Grande. Wil je vanaf Alhaurín naar de Pico klimmen, dan is de route ruim 15 kilometer. Wij keren weer terug naar Mijas. Alleen het eerste stukje van de afdaling is hetzelfde, maar bij het eerste kruispunt volgen we in oostelijke richting de oranje route die overgaat in de groene route (Enlace verde/naranja). De groene route kunnen we vervolgens óf in westelijke richting omlaag volgen tot we weer aankomen bij de rode route (Ruta de la Cruz de la Misión) van de heenweg, of we kiezen ervoor de groene route te volgen richting de donkerblauwe (Ruta del Puerto de Málaga). Deze dalen we af tot we weer bij het kapelletje aankomen.

Mijas-Pueblo

Een afzakkertje in Mijas is natuurlijk een perfecte afsluiting van deze dag. Ook kun je kiezen voor een heerlijk diner ergens op een van de vele terrassen die het toeristische dorpje telt. Ondanks het hoge toeristische gehalte krijg je er nog een goede indruk van hoe het leven er hier decenniageleden uit moet hebben gezien. Wie geld wil uitgeven komt hier voldoende aan zijn of haar trekken met de ruime keuze aan (souvenir)winkeltjes en artistieke hebbedingenzaakjes met aardewerk, gevlochten manden, ambachtelijke zepen en accessoires van leer. Veel van dit type winkeltjes groeperen samen in de Calle de Charcones, Calle de San Sebastián en Calle de Málaga. Houd je van wijn, dan is een bezoekje en een proeverij in het plaatselijke wijnmuseum in Calle San Sebastian 14 een must. Ben je uitgeput van de beklimming, laat je dan door het dorp vervoeren met een muilezeltaxi (Burrotaxi.es). Deze koetsen die dor fleurig versierde ezels met rinkelende belletjes worden getrokken zijn het symbool van Mijas.