Het is inmiddels alweer vier jaar geleden dat we een dag op stap gingen met Antonio Navas Pancorbo. Hij werkt bij de milieupolitie (Seprona) van de Guardia Civil. Nu er sprake is van een noodtoestand is hij één van de agenten die ervoor moet zorgen dat alle regels nageleefd worden en niemand zonder geldige reden op straat is. Hoe ziet zijn dagelijkse leven er nu uit?
Tekst: Maria Kupers. Foto’s: Antonio Navas Pancorbo, archief
“In deze tijd besteden de agenten van Seprona ongeveer 80% van hun tijd aan taken die direct gerelateerd zijn aan het handhaven van de regels die in het decreet over de noodtoestand zijn vastgelegd” vertelt Antonio via de telefoon. Dat betekent dus dat hij, samen met een collega, door de lege straten van Estepona rijdt en controleert of mensen geldige redenen hebben om op straat te zijn. “In het begin van de week zag je nog wel mensen die zich van de domme hielden of met een slap excuus kwamen. En tot mijn grote verbazing zag ik hele volksstammen naar hun werk op de industrieterreinen gaan. Snappen ze dan niet wat een lockdown betekent en dat die om een reden is ingevoerd? Inmiddels zijn we een paar dagen verder en op donderdag merkten we dat echt niemand meer zomaar over straat gaat. Ik denk dat de beelden van de lange rijen bij de begraafplaatsen in Italië mensen wakker hebben geschud. Bovendien zijn de regels inmiddels ook weer aangepast en strenger geworden. Mensen weten nu dat het echt menens is.”
De procedure
Terwijl de regering nog de tekst voor het decreet over de noodtoestand aan het opstellen was, besloten vrijwel alle gemeenten vorige week donderdag en vrijdag al de parken, stranden en openbare voorzieningen voor het publiek te sluiten. De Junta de Andalucía besloot op donderdagavond dat alle scholen dicht moesten. Totdat het decreet van kracht werd waren het de lokale en regionale overheden die de controles uitvoerden. Op zaterdagavond 14 maart werd het decreet voor de noodtoestand in de staatscourant (BOE) gepubliceerd en vanaf dat moment werd het van kracht. Met dat decreet in handen krijgt de staat verregaande bevoegdheden. Zo staan alle veiligheidsdiensten onder het bevel van de regering, kan het leger worden ingezet en kunnen bedrijven verplicht worden voor de staat te produceren (bijvoorbeeld mondkapjes).
Dat decreet komt dan ook bij de Guardia Civil in Estepona terecht en de agenten krijgen de opdracht toe te zien op naleving van de regels. “Er was geen sprake van een soort van werkoverleg ofzo, er wordt min of meer aangenomen dat je weet wat je taken zijn en die voer je dan uit” vertelt Antonio. “Pas dagen later kregen we instructies over het ontsmetten van onze dienstauto, toetsenborden en bureaus. We hebben altijd maskers en handschoenen in de auto omdat we tijdens ons dagelijks werk in allerlei situaties terecht kunnen komen. Maar die gaan er nu snel door.”
Aanpassingen
Nadat de noodtoestand een paar dagen van kracht was bleek dat niet alle situaties afgedekt waren. “Op de openbare parkeerplaatsen bij sommige stranden staan elke winter tientallen caravans van overwinterende Noordeuropeanen. Dat mag eigenlijk niet maar er wordt een oogje toegeknepen. Probleem is nu dat ze daar echt niet mogen zijn. Ze mogen ook niet de weg op tenzij ze weer naar hun vaderland teruggaan. Maar de grenzen zijn dicht. De campings zijn ook dicht. De caravans zijn op dit moment de woningen van deze overwinteraars en ze moeten dus ergens een autorisatie vandaan halen om te blijven staan waar ze staan. En vervolgens mogen ze niet de caravan uit, de ruimte eromheen is openbare ruimte dus op een stoeltje in de zon zitten is niet toegestaan” aldus Antonio. Ik vraag hem of dat niet een beetje klierig is. “Absoluut niet, even daargelaten dat ze daar überhaupt al illegaal staan, de regering heeft nu eenmaal besloten dat iedereen binnen moet blijven. Als je een huis met tuin of balkon hebt dan heb je geluk. Indien niet dan heb je dus pech. Ik begrijp heus wel dat het vervelend is, niet alleen voor hen, het is vervelend voor iedereen.”
De caravans zijn niet het enige waar men niet aan gedacht had, pas in de loop van de week kregen de agenten in Estepona een lijst met telefoonnummer van hulpdiensten die daklozen konden opvangen. Omdat mensen met het hele gezin de hond 4x per dag ruim een uur gingen uitlaten zijn ook daar inmiddels de regels voor aangepast. Je mag niet meer met andere mensen over straat lopen tenzij je kunt aantonen dat de andere persoon niet zonder jouw hulp over straat kan. “Wij houden mensen met een hond staande en vragen hen waar ze wonen. Er is geen officiële afstand vastgelegd maar het is niet de bedoeling dat je een blokje om van 5 kilometer gaat lopen. Je staat er misschien niet bij stil maar onderweg kun je van alles aanraken: je raapt de hondenpoep op en die gooi je in de container, misschien raak je de deksel aan, een lantaarnpaal of een balustrade, de trapleuning of liftknop. Overal kan het virus opzitten. En bij thuiskomst geef je je kind een aai over de wang en voor je het weet is het hele gezin besmet. Al deze dingen kunnen ook gebeuren als je naar je werk gaat, het huisvuil wegbrengt of boodschappen gaat doen. Sta daar bij stil.” waarschuwt Antonio.
Panisch?
Wordt er nu niet vreselijk overdreven? Een rondje wandelen over het platteland moet toch kunnen? Hoelang gaat het duren voordat mensen helemaal gek worden? “Ik denk niet dat er overdreven wordt, er is zoveel wat we nog niet weten over het virus. Het enige dat we wel weten is dat het zich razendsnel verspreid, mensen er erg ziek van kunnen worden of dood aan kunnen gaan. Als thuisblijven een oplossing kan zijn dan moeten we dat doen. Heel simpel. Ik heb het idee dat de schrik er nu wel goed in zit bij iedereen. Er zijn nu al mensen die inderdaad hysterisch worden en er zijn al gevallen bekend van mensen die besloten dat deze manier van leven teveel voor hen was. Ik verwacht dat over een week iedereen het wel goed zat zal zijn en dan zullen we zien wat er gebeurt. Het is nu een kwestie van leven in het moment, elke dag blijkt weer anders te zijn. Voorspellingen zijn nutteloos” aldus Antonio.
En na het werk?
Antonio was voor de noodtoestand bijna nooit thuis. Hij is fervent bergwandelaar, sport, bezoekt graag rockconcerten, volgt Engelse les en doet mee aan wekelijkse language exchanges. “Natuurlijk vind ik dit ook niet leuk. Ik zie mijn kinderen de komende weken niet en ik mag dan wel de straat op voor mijn werk maar de lege straten geven een desolate indruk. Ik ben aan een uitgebreide opruiming in huis begonnen en besteed nu meer tijd in de keuken, nieuwe recepten uitproberen. Je moet er toch maar wat van maken.”
Eerste artikel Vida española teruglezen?
