Journalisten maken elke dag afwegingen over wat ze wel en niet vertellen en op welke manier ze dat dan gaan vertellen. Daarbij proberen de ware professionals zo objectief mogelijk te zijn en zullen altijd op onderzoek uitgaan en hoor en wederhoor plegen. Elk medium heeft zijn eigen doelgroep met vaak bepaalde culturele, politieke of religieuze voorkeuren en die zie je natuurlijk ook in de toon van de berichtgeving terug. Al jaren lees ik Spaanse en Nederlandse kranten, de televisie boeit me over het algemeen niet zo. Voor het eerst in al die jaren is er nu één onderwerp waar in beide landen veel over bericht wordt. En ik vind het uitermate boeiend om die berichtgeving te vergelijken en te zien dat er uiteindelijk sprake is van eenzelfde type ontwikkeling: een verdieping van het nieuws.
Terwijl er al in januari in de Nederlandse media aandacht besteed werd aan de corona-uitbraak in China, haalde dit nieuws in Spanje amper de kranten. Toen het virus ook in Europa werd geconstateerd begonnen ook hier steeds meer media met dagelijkse updates. Er heerste in beide landen nog steeds het idee dat het om een zware griep ging, van paniek was nog geen sprake. Sterker nog, er werden artikelen gewijd aan het feit dat we vooral niet moesten gaan overdrijven, het zou wel overwaaien. En ineens brak de paniek toch uit. In eerste instantie gingen de nieuwsberichten vooral over de steeds verder oplopende cijfers, in Italië, toen in Spanje en uiteindelijk ook in Nederland.
Nadat alle ‘acute onderwerpen’ over IC-capaciteit en noodmaatregelen behandeld waren, kwam er ruimte voor een ander type nieuws. En dat zijn de artikelen waar ik blij van word. Journalisten die gaan graven, die verder kijken dan de waan van de dag. Berichten die de impact van deze hele sanitaire crisis op de diverse onderdelen van de maatschappij belichten. En sinds een week of drie de artikelen en televisie-uitzendingen die vooruitkijken en een alternatieve kijk op deze hele gebeurtenis bieden.
Experts op verschillende vakgebieden, filosofen en trendwatchers hebben elk hun eigen visie op de toekomst. Sommige van die visies spreken me totaal niet aan of maken me zelfs lichtelijk depressief.
Maar zowel in de Spaanse als in de Nederlandse media zie ik ook interviews met mensen die mogelijkheden zien om nu voorgoed veranderingen door te voeren. Hoe langer deze situatie duurt hoe meer we volgens hen gedwongen worden blijvende alternatieven te zoeken voor wat we altijd als normaal hebben beschouwd.
Deze trend om op zoek te gaan naar verdieping zie ik ook in mijn eigen leven. De afgelopen weken eenzelfde soort ontwikkeling meegemaakt als ik in de media heb geobserveerd: van lichtelijke paniek, overal bovenop willen zitten en dingen willen aanpakken naar een soort rust die ruimte geeft voor verdieping. Ik sta stil bij de keuzes die ik in het verleden heb gemaakt: voor de plek waar ik woon, mijn werk, de manier waarop ik omga met mensen en hen met mij laat omgaan of hoe ik over bepaalde dingen denk. Past dit nog bij wie ik ben en wil zijn op dit moment? Als je namelijk altijd alles op dezelfde manier doet kun je ook altijd dezelfde resultaten verwachten. En dat is volgens mij dan ook het positieve van deze hele crisis: we hebben als mens en als maatschappij nu de kans om onze keuzes uit het verleden aan te passen. In de diverse media is inspiratie genoeg te vinden!
(headerfoto: Photo by Elijah O’Donnell on Unsplash)
