Hemelsbreed 8 kilometer van de kust en met de auto op slechts 15 kilometer afstand van Estepona ligt een prachtig natuurgebied met unieke bossen. De Sierra Bermeja heeft als hoogste top Los Reales (1.452 meter) en nergens aan de Costa del Sol vind je zulke hoge bergen zo vlak bij zee. In het gebied zijn diverse wandelingen uitgezet en ook fietsers komen er aan hun trekken.
Tekst en foto’s: Maria Kupers
Het natuurpark (paraje natural) is in meerdere opzichten uniek. De rotsen zijn gevormd door vulkaangesteente dat normaal gesproken altijd op honderd kilometer diepte te vinden is. Door de bewegingen van de aardplaten die nu de continenten Afrika en Europa vormen is het omhooggestuwd. Het is een zeer mineraalrijke steensoort met magnesium, ijzer, nikkel en chroom. Deze combinatie van metalen geeft stenen een groene kleur maar omdat ze hier blootgesteld zijn aan zonlicht is er een soort van roestvorming ontstaan. Dat geeft de bergen een roodachtige glans, bermejo is een tint rood, vandaar de naam Sierra Bermeja. Deze bergketen gaat over in de SerranÃa de Ronda, de Sierra de Grazalema en de Sierra de las Nieves en strekt zich uit van Manilva tot Marbella.
Rit van een half uurtje
Over het algemeen moet je uren lopen en klimmen om bij de mooiste plekjes te komen maar hier kunnen ook mensen die geen zin hebben in een wandeling, van de natuur en de uitzichten genieten. Het is mogelijk om met de auto tot vrijwel bovenaan te komen. De MA-8301 van Estepona naar Jubrique heeft vele uitkijkpunten naar de kust en het binnenland. De eerste die je op weg naar boven tegenkomt is de Mirador del Ciclista, een van de startpunten van verschillende wandelingen in het gebied. Alle wandelingen zijn zeer duidelijk aangegeven en niet overdreven lang. De wandelpaden zijn hier en daar wel rotsachtig dus stevig schoeisel is een aanrader.
Onderweg naar boven kom je langs de Puerto de Peñas Blanca, op 990 meter hoogte. Vanaf daar heb je prachtig zicht op de SerranÃa de Ronda, El Torcal en diverse dorpen in de Valle Genal. Ook hier kun je weer de auto parkeren en verder gaan lopen of via een smalle geasfalteerde weg doorrijden naar het volgende uitkijkpunt. Inmiddels is het vanwege de hoogte al vijf graden kouder dan aan de kust en aangezien we aan de noordkant van de bergen rijden is er ook minder zon. De noordkant van de bergen is ook de plek waar de meeste regen valt en waar wolken vaak blijven hangen en dat is van invloed op de vegetatie.
Aan de kant van de kust staan vooral dennenbomen en vanaf een bepaalde hoogte is het te droog en groeit er vrijwel niets meer. Aan de noordkant staan hier en daar nog een paar dennenbomen, afgewisseld met wilde madroños waarvan je de kleine rode vruchten kunt eten. De reden waarom liefhebbers van de natuur zo lyrisch zijn over de Sierra Bermeja is dat het een pinsapar (gebied met zilversparren) is. Er staan zeer veel sparrenbomen. Deze soort is heel speciaal en komt in het wild alleen in dit berggebied, de Sierra Grazalema, Sierra de las Nieves en een deel van het Rifgebergte in Marokko voor.
Abies pinsapo boiss
Uit oude teksten is gebleken dat Simon de Rojas Clemente in 1809 al schreef over de ontdekking van de zilverspar in de berggebieden van Málaga en Cádiz. Hij classificeerde ze als naaldbomen. In 1754 werd een register aangelegd met een beschrijving van de bomen in de bergen van de kustprovincies en ook daarin wordt de spar beschreven maar er is dan nog geen officiële naam voor de soort bekend. De Zwitserse bioloog Edmund Boissier ontdekte de soort in 1837 en gaf er wel een naam aan: de Abies pinsapo. Als eerbetoon aan de wetenschapper werd een deel van zijn achternaam aan de soortnaam toegevoegd.
Deze spar heeft een geschiedenis van miljoenen jaren. Toen Europa en Afrika één continent vormden kwamen de sparren alleen voor op plekken waar de meeste regen viel en de temperatuur het laagst was. Vijf miljoen jaar geleden gingen de aardplaten van Afrika en Europa uit elkaar en bleven er nog maar enkele gebieden met sparren over, op de bergtoppen en aan de noordkant omdat daar meer regen valt. Het zijn kleine ‘eilanden’ met een zeer specifieke biodiversiteit. De sparrenbossen zijn beschermd door middel van Spaanse en Europese wetgeving en de spar is opgenomen in het register van soorten die met uitsterven bedreigd zijn.Â
Paseo del Pinsapo
Met dit artikel in de hand kun je vanuit de auto alles bekijken en weet je precies wat je ziet maar toch is het een aanrader om even uit te stappen en een wandeling te maken. Op de weg van de Puerto de Peñas Blanca naar de Area Recreativa is een kleine parkeerhaven waar de Paseo del Pinsapo begint. Dit is een korte wandeling die langs de Fuente Pinsapo naar de Plazoleta del Pinsapo gaat. Het pad bestaat uit grote stenen en vlakke stukken en hier en daar moet je goed uitkijken waar je je voeten zet omdat het hier en daar wat vochtig kan zijn. De stilte, de majestueuze bomen, de diverse soorten mos en varens en de verschillende kleuren stenen kun je al wandelend het best tot je door laten dringen. Bij de Plazoleta staat een klein monument met een ode aan bomen van de bekende poëet Federico Garcia Lorca.
Weer terug bij het beginpunt van deze wandeling kun je doorlopen of met de auto naar de Area Recreativa rijden. Daar is een refugio: een plek om te overnachten of wat te eten. Het restaurantje is alleen in de weekenden open, ernaast is een plek onder de dennenbomen ingericht met picknicktafels. We zijn inmiddels weer aan de zuidkant van de bergen waar het dus ook wat warmer is. Vanaf daar kun je ook nog even een wandeling maken naar de hoogste top, Los Reales, waar ook de diverse antennes staan die de radio en telefoonsignalen naar de duizenden bewoners aan de kust doorgeven. Het uitzicht vanaf daar is spectaculair, op heldere dagen zie je niet alleen een zeer groot deel van de Costa del Sol maar ook het Rifgebergte.
